Nie tylko roślinność może wspomagać miejski mikroklimat. Innowacyjne podejście do gospodarowania wodami opadowymi zaobserwowano w USA.
„Wodny tramwaj „; „wodne torowisko” to rzeczy innowatorskie i rzadko spotykane. Nadają nowego wymiaru i otwierają drogę do zastosowania rozwiązań ekologicznych w przestrzeni miejskiej, poprzez retencjonowanie i oczyszczanie wody opadowej. Ta inna forma daje podobny efekt tzw. zmiękczenia i złagodzenia przestrzeni zdominowanej przez beton, stal i inne materiały budowlane. Woda pozwala na utworzenie powierzchni innej niż stała oraz pozwala się formować poprzez zastosowanie fontann. Takie zabiegi nadają miejscu charakteru i pozwalają stworzyć tożsamość miejsca. Przestrzeń z tzw. tożsamością z funkcji przechodniej i obojętnej dla użytkownika może stać się zapamiętywana i unikatowa.
Mała architektura (kosze, wiaty przystankowe, poręcze, ławki, tablice) to elementy wyposażenia przystanków tramwajowych lub też założeń zieleni i przestrzeni publicznej. Pozwala ona na wspomaganie miejskiego mikroklimatu poprzez wprowadzenie w ich konstrukcje roślinności. Światowe doświadczenia w dziedzinie projektowania innowacyjnych i ciekawych wizualnie wiat, ławek, tablic lub koszy z wykorzystaniem takich elementów jak „zielone ściany”, „ogrody wertykalne”, „zielone dachy” lub nasadzenia w donicach pozwalają na wprowadzenie większych powierzchni biologicznie czynnych w miejsca potencjalnie niemożliwe. Działania takie nie są nieuzasadnione, wręcz przeciwnie. Przyczyniają się m.in. do poprawy mikroklimatu miejskiego i jakości powietrza. Ponadto wpływają na obniżenie temperatury, ograniczenia spływu powierzchniowego wód oraz podniesienie wartości estetycznej i wizualnej przestrzeni.
Propagowanie „zielonych ścian i dachów”, „ogrodów wertykalnych”, „zielonych przystanków” czy „wodnych torowisk” może być sposobem na przywrócenie, pobudzenie bądź zacieśnienie więzi z miejscem. Człowiek nie został stworzony do życia w „betonowej dżungli”. Potrzebuje kontaktu z naturą, a zwłaszcza z roślinnością.
mgr inż. architektury krajobrazu Paulina Habrzyk